Muhterem Kardeşlerim…
Her yazımızda olduğu gibi, sizlere önemli konuları öncelikle sahih kaynaklardan, Tam İlmihal Saadeti Ebediyye, İmamı Rabbani Hazretlerinin Mektubat, Hakikat Kitab Evinin İhlas Yayınlarından faydalanarak, bu yazımızda da “Mevlid Gecesi” konusunda sizleri bilgilendirelim istiyoruz.
Efendim;
“Mübarek gün ve gecelerin aslı yoktur, bunlar sonradan çıkmıştır” diyerek Müslümanların aklını çelmeye, onları yanıltmaya çalışan mezhepsizlere aldanmayalım. Kesinlikle doğru değildir. Mübarek gecelerin hepsini Peygamber Efendimiz bildirilmiştir.
Mübarek geceler, İslam dininin kıymet verdiği gecelerdir. Allahü Teâlâ, kullarına çok acıdığı için, bazı gecelere kıymet vermiş, bu gecelerdeki, dua ve tevbeleri kabul edeceğini bildirmiştir. Kullarının çok ibadet yapması, dua ve tevbe etmeleri için bu geceleri sebep kılmıştır. (S. Ebediyye)
İmam-ı Gazali hazretleri buyuruyor ki:
Ahiret yolcusunun, ibadetle ihya edilmesi kuvvetle müstehab olan mübarek geceleri boş geçirmesi uygun değildir; çünkü bunlar hayır mevsimleri ve kârı bol olan gecelerdir. Kazançlı mevsimleri ihmal eden tüccar, bir kâr sağlayamadığı gibi, mübarek geceleri gafletle geçiren ahiret yolcusu da maksada ulaşamaz. (İhya)
İşte mübarek gecelerden biri de Sevgili Peygamberimiz Hz. Muhammed (sav)’in doğduğu gecedir. Bu geceye de Mevlid Gecesi yada halk diliyle Mevlid Kandili deniyor. Ama doğru olanı da Mevlid Gecesi diye söylenmesidir.
Mevlid gecesi:
Mevlid, doğum zamanı demektir. Mevlid gecesi, Rebiulevvel ayının 11. ve 12. günleri arasındaki gecedir. Yani bu yıl 14 Eylül 2024 Cumartesi gününü 15 Eylül 2024 Pazar gününe bağlayan gece Mevlid Gecesidir.
Peygamber Efendimiz nübüvvetten sonra, her yıl, bu geceye önem verirdi. Her Peygamberin ümmeti, kendi Peygamberinin doğum gününü bayram yapmıştı. Bugün de, Müslümanların bayramıdır. Neşe ve sevinç günüdür. (Mevâhib-i Ledünniyye)
İslamiyet’te doğum gününü kutlamak vardır, Allahü Teâlâ’ya şükretmek olur. Mevlid Kandili, Peygamber Efendimizin doğum günüdür. Peygamber efendimiz, Pazartesi günü oruç tutardı. Sebebini sorduklarında, “Bugün dünyaya geldim. Şükür için oruç tutuyorum” buyurdu. (Müslim, Ebu Davud, İ. Ahmed, H. S. Vesikaları)
Mevlid Gecesini, erkek kadın karışık olmadan, çalgı ve başka haram karıştırmadan, Allah rızası için okumak, Salevat-ı Şerife getirmek, tatlı şeyler yedirip içirmek, hayrat ve hasenat yapmak, böylece o gecenin şükrünü yerine getirmek müstehabdır. (Nimet-ül-Kübra, Hadika, M. Nasihat)
Bu gece, Sevgili Peygamberimiz Allahü Teâlâ’nın Habibi Ahmed-i Mahmud-u Muhammed Mustafa (sav) doğduğu için sevinenler affedilir. Bu gecede, Resulullah doğduğu zaman görülen hâlleri, mucizeleri okumak, dinlemek, öğrenmek çok sevabdır. Kendisi de anlatırdı. Eshab-ı Kiram da, bir yere toplanıp anlatırlardı. (S. Ebediyye)
Mevlid Gecesi, Kadir Gecesinden sonra en kıymetli gecedir; hatta Mevlid Gecesinin Kadir Gecesinden de kıymetli olduğunu bildiren Âlimler de vardır. El-Mukni, El-Miyar ve Tenvir-ül-Kulub kitaplarında Mevlid Gecesinin Kadir Gecesinden kıymetli olduğu bildiriliyor. (Ed-Dürer-ül-Mesun)
Birkaç Hadis-i Şerif meali:
“Beni ana-baba, evlat ve herkesten daha çok sevmeyen, Mümin olamaz.” [Buhari]
“Bir şeyi çok seven, elbette onu çok anar.” [Deylemi] (Resulullahı seven de onu çok anar.)
“Peygamberleri anmak, hatırlamak ibadettir.” [Deylemi]
Mevlid okumak da, Resulullah’ı hatırlamaktır. Muteber kitaplarda, Peygamberimizin de önem verdiği açıkça yazılı olan bu mübarek gecede, Peygamber Efendimizi anmak, anlamak, daha iyi tanımak ve çocuklarımıza tanıtmak lazımdır. Mevlid Gecesini, erkek kadın karışık olmadan, çalgı ve başka haram karıştırmadan, Allah rızası için Kur’an-ı Kerim okumalı, Salevat-ı Şerife getirmeli, tatlı şeyler yedirip içirmeli, hayrat ve hasenat yapmalı ve böylece o gecenin şükrünü yerine getirmeliyiz.
Resulullah Efendimiz, Mevlid Gecelerinde Eshab-ı Kirama ziyafet verir, dünyayı teşrifindeki ve çocukluk zamanındaki şeyleri anlatırdı. Hazreti Ebu Bekir de, Halifeyken, Eshab-ı Kiramı toplar, Resulullah Efendimizin doğumundaki olağanüstü hâlleri konuşurlardı. Bu gece, Resulullah’ın doğum zamanında görülen hâlleri, mucizeleri okumak, dinlemek, öğrenmek çok sevaptır. Bugün veya ertesi gün oruç tutmakta mahzur yoktur. Tutmak iyi olur, sevab olur. İslam Âlimleri Mevlid Gecesine çok önem vermişlerdir. Hazreti Mevlana, “Mevlid okunan yerden belalar gider” buyurmuştur.
Resulullah Efendimizi çok övmek, mahlûkların en üstünde olduğunu söylemek, Allahü Teâlâ’nın, sevgili Peygamberine verdiği üstünlükleri saymak ve Ondan şefaat istemek, büyük ibadettir. Buna karşı koymak, koyu bir cahillik, pek çirkin bir inattır. Resulullah’ı övmek, anmak lazım geldiğine delil olarak, Ahzab suresinin “Allah ve melekleri, Nebiye salevat getiriyor, iman edenler, siz de salevat getirin” mealindeki 56.Âyet-i Kerimesi yetmez mi?
İslam Âlimleri buyuruyor ki:
Mevlid Gecelerinde toplanarak, Mevlid Kasidesi okumak, tatlı şeyler yedirip içirmek, hayrat ve hasenat yapmak, böylece, o gecenin şükrünü yerine getirmek müstehaptır. Salihlere elbise ve benzeri hediye vermek, bu geceye hürmet etmek olur. Bunları Allah rızası için yapmak çok sevap olur. (İbni Battal maliki)
Mevlid Cemiyetinde, Salihleri toplayıp, Salevat okumak, fakirleri doyurmak, her zaman sevaptır. Fakat bunlara çalgı gibi haram karıştırmak büyük günah olur. (Allame Zahirüddin bin Cafer)
Mevlid Cemiyetinde, sadaka, hediye vermek, neşe ve sevinç göstermek, haram karıştırmadan Mevlid Kasidesi okutmak çok sevap olur. (Allame Nasirüddin)
Haram şeyler karıştırmadan Mevlid Cemiyeti yapmak Müstehaptır. (S.İbni Mace Şerhi)
Peygamberimizin doğumu
Muhammed aleyhisselâm Hicret’ten 53 sene evvel Rebîulevvel ayının on ikinci Pazartesi gecesi sabaha karşı Mekke’nin Haşimoğulları mahallesinde, Safâ Tepesi yakınında bir evde doğdu. Bu gün, Mîlâdî 571 yılına ve Nisan ayının yirmisine rastlamaktadır. O gün henüz güneş doğmadan âlem nûr ile doldu. Âdem aleyhisselâmdan beri babadan evlâda intikal edegelen nûr asıl sâhibine ulaştı.
O’nun doğumunu annesi Hazreti Âmine şöyle anlatıyor;
“Doğum ânı geldiğinde heybetli bir ses işittim. Ürpermeye başladım. Sonra beyaz bir kuş gördüm, gelip kanadı ile beni sığadı. O andan sonra bendeki korku ve ürpertiden eser kalmadı. Yanımda süt gibi beyaz bir kâse şerbet gördüm. O şerbeti bana verdiler. O anda çok susamış idim. Verilen şerbeti içtim. Baldan tatlı ve soğuk idi. İçer içmez susuzluğum gitti. Sonra büyük bir nûr gördüm, Evim o kadar nûrlandı ki, o nûrdan başka bir şey görmüyordum. O sırada çok Hâtun gördüm. Boyları uzun, yüzleri güneş gibi parlıyordu. Etrafımı sarıp, bana hizmet eden bu Hâtunlar, Abdü Menâf kabîlesinin kızlarına benzerlerdi. Yine o sırada beyaz, uzun ve gökten yere uzanmış ipek bir kumaş gördüm. Dediler ki: O’nu insanların gözünden örtün. O anda bir gurup kuş peydâ oldu. Ağızları zümrütten, kanatları yâkuttandı. Gümüş ibrikler tutarak havada duruyorlardı. Bana korku gelip terlemiştim, ter damlalarından misk kokusu yayılıyordu. O halde iken gözümden perdeyi kaldırdılar. Doğudan batıya kadar bütün yeryüzünü gördüm. Üç alem (bayrak) dikildi. Onların biri Meşrik (Doğu), biri Mağrip (Batı) biri de Kâbe’nin üstünde idi. Etrafımda çok sayıda Melekler toplandı. Muhammed doğar doğmaz, mübârek başını secdeye koydu ve Şehâdet parmağını kaldırdı. O anda gökten bir parça beyaz bulut indi. O’nu kapladı. Bir ses işittim; ‘Onu mağripden meşrıka kadar her yerde gezdirin. Tâ ki cümle âlem onu, ismiyle, cismiyle ve sıfatıyla görsünler’ diyordu. Sonra o bulut gözden kayboldu ve Muhammed’i bir beyaz yünlü kumaş içinde sarılı gördüm. Yine o sırada yüzleri güneş gibi parlayan üç kişi gördüm. Birinin elinde gümüşten bir ibrik, birinin elinde zümrütten bir leğen, birinin elinde de bir ipek vardı. İbrikten sanki misk damlıyordu. Muhammed’i o leğenin içine koydular. Mübarek başını ve ayağını yıkadılar ve ipeğe sardılar. Sonra mübârek başına güzel koku sürüp, mübârek gözlerine sürme çektiler ve gözden kayboldular.”
Muhammed aleyhisselâmın doğduğu sırada Hazreti Âmine’nin yanında Abdurrahman bin Avf’ın annesi Şifâ Hâtun, Osman bin Ebü’l-Âs’ın annesi Fâtımâ Hâtun ve Peygamberimizin halası Safiyye Hâtun vardı. Bunlar da gördükleri nûru ve diğer hâdiseleri haber verdiler.
Şifâ Hâtun şöyle anlatıyor;
“Ben, o gece Âmine’nin yanında idim. Muhammed aleyhisselâmın doğar doğmaz duâ ve niyâz ettiğini işittim. Gâibden; ‘Yerhamüke Rabbüke’ diye söylendi. Sonra bir nûr çıkıp o kadar ışık verdi ki, doğudan batıya kadar her yer göründü...”
Bundan başka birçok hâdiseye şâhit olan Şifâ Hâtun; “Ne zaman ki, O’na Peygamberlik verildi; hiç tereddüt etmeden ilk Îmân edenlerden biri de Ben oldum” dedi.
Safiyye Hâtun da şöyle anlatmıştır;
“Muhammed aleyhisselâm doğduğu sırada her tarafı bir nûr kapladı. Doğar doğmaz secde etti, mübârek başını kaldırıp açık bir dille ‘Lâ ilâhe illallah, innî resûlullah’ dedi. O’nu yıkamak istediğimde, ‘Biz O’nu yıkanmış olarak gönderdik’ denildi. O sünnet olmuş ve göbeği kesilmiş görüldü. O’nu kundağa sarmak istediğimde sırtında bir mühür gördüm, mühürün üzerinde “Lâ ilâhe illallah Muhammedün Resûlullah” yazılı idi. Doğar doğmaz secde ettiği sırada hafif sesle bir şeyler söylüyordu, kulağımı mübârek ağzına yaklaştırdım; ‘Ümmetî, Ümmetî’ (Ümmetim, ümmetim) diyordu...”
Resûl-i Ekrem Efendimizin doğduğunu dedesi Abdülmuttalib’e Kâbe’de Allah’a yalvarıp duâ etmekteyken müjdelediler. Abdülmuttalib bu müjdeyi alınca çok sevinip O’nu görmeye giti ve; “Bu oğlumun şânı, şerefi çok yüce olacaktır” dedi. Sonra da O’nun doğumunu kutlamak için doğumun yedinci gününde Mekke halkına 3 gün ziyâfet verdi. Ayrıca şehrin her mahallesinde develer keserek insan ve hayvanların istifâde etmesi için bıraktı. Ziyâfet sırasında çocuğa hangi ismi koydun diyenlere, “Muhammed ismini verdim” dedi. Neden atalarından birinin ismini vermedin diyenlere; “Allah’ın ve insanların O’nu medhetmelerini, övmelerini istediğim için” cevabını verdi. Annesi de Ahmed ismini koydu.
Muhammed aleyhisselâm doğduğu sırada ve doğduktan sonra pekçok hâdise meydana geldi.
Muhammed aleyhisselâmın dünyâya geldiği gece bir yıldız doğdu. Bunu gören Yahûdî bilginleri Muhammed aleyhisselâmın doğduğunu anladılar. Eshâb-ı Kirâmdan Hassân bin Sâbit anlatır: “Ben sekiz yaşında idim. Bir sabah vakti Yahûdînin biri, hey Yahûdîler! diye çığlık atarak koşuyordu. Yahûdîler ne var, ne yırtınıyorsun diyerek yanına toplanınca şöyle söyledi; “Haberiniz olsun Ahmed’in yıldızı bu gece doğdu. Ahmed bu gece dünyaya geldi...”
Muhammed aleyhisselâm doğduğu gece Kâbe’deki putlar yüz üstü yere yıkıldı. Urvetübni Zübeyr şöyle rivâyet eder;
“Kureyşten bir cemaatin bir putu vardı. Yılda bir defâ onu tavâf ederler, develer kesip şarap içerlerdi. Yine öyle bir günde putun yanına vardıklarında onu yüzüstü yere yıkılmış buldular. Kaldırdılar, yine kapandı. Bu hal 3 defâ tekrarlandı. Bunun üzerine etrâfına iyice destek verip diktikleri sırada şöyle bir ses işitildi; “Bir kimse doğdu yer yüzünde her yer harekete geldi. Ne kadar put varsa hepsi yıkıldı. Kralların korkudan kalbleri titredi.” Bu hâdise tam Muhammed aleyhisselâmın doğduğu geceye rastlıyordu.
Medâyin şehrindeki İran Kisrâsının sarayının on dört kulesi (burcu) yıkıldı. O gece gürültüyle ve dehşetle uyanan Kisrâ ve halkı yine kendilerinden bâzı ileri gelenlerin gördükleri korkunç rüyaları tâbir ettirdiklerinde bunun büyük bir şeye alâmet olduğunu anladılar.
Yine o gece Mecûsîlerin yâni ateşe tapanların bin yıldan beri yanmakta olan kocaman ateş yığınları âniden söndü. Ateşin söndüğü târihi not ettiler. Kisrâ’nın sarayından burçların yıkıldığı geceye isâbet ediyordu.
O zaman insanların mukaddes saydıkları Sâve Gölü de yine o gece bir anda suyu çekilip, kuruyuverdi.
Şam tarafında bin yıldan beri suyu akmayan ve kurumuş olan Semave Nehrinin vâdisi de, o gece, su ile dolup taşarak akmaya başladı.
Muhammed aleyhisselâmın doğduğu geceden îtibâren şeytan artık Kureyş kâhinlerine vukû bulacak hâdiselerden haber veremez oldu. Kehânet sona erdi...
Muhammed aleyhisselâmın doğduğu gece ve daha sonra o zamâna kadar görülmemiş bu hâdiselerden başka pekçok hâdise vukû buldu, bunların hepsi son Peygamber Muhammed aleyhisselâmın dünyâyı teşrif ettiğine işâret olmuştur.
Allahü Teâlâ cümlemizi kendisine layık bir kul, Habibine layık ümmet eylesin inşaallah. (Amin)
